هوش نیک مرکز تخصصی تست هوش و تست استعدادیابی کودکان در این مقاله سعی دارد تا شما را با دلایل بددهنی کودکان و برخوردهای والدین در برابر فحاشی کودکان آشنا نماید.
بددهنی ” فحش دادن” کودکان می تواند رفتاری نگران کننده برای والدین باشد. کودکان ممکن است این کلمات را از منابع مختلف دریافت کنند و معنی یا تاثیر آنها را به طور کامل درک نکنند. نحوه واکنش والدین به بددهنی، نقش حیاتی در شکل دادن به رشد زبان و رفتار کودکان دارد.کودکان ممکن است این را به عنوان راهی برای آزمایش، تقلید، جلب توجه یا ابراز ناامیدی استفاده کنند.
کودکان خردسال ممکن است معنای کلماتی که به کار می برند را به طور کامل درک نکنند. کودکان بزرگتر ممکن است فراتر از چارچوب مشخص شده عمل کنند یا تحت تاثیر همسالان قرار بگیرند. برای والدین ضروری است که دلیل فحش “ناسزا” دادن فرزندان خود را بدانند.
در واقع والدین باید تلاش کنند تا تعادلی بین پرداختن به این رفتار و ایجاد یک محیط حمایتی در زمانی که فرزندشان با فحاشی مواجه میشود، بیابند. ارتباط آزاد بسیار مهم است، زیرا به والدین اجازه می دهد توضیح دهند که چرا این رفتار قابل قبول نیست، تاثیری که می تواند بر دیگران داشته باشد.
کودکانی که هنوز مهارتهای اجتماعی کافی را ایجاد نکردهاند، ممکن است در برقراری ارتباط مؤثر با نیازها، احساسات و ناامیدیهای خود مشکل پیدا کنند.این می تواند منجر به بی ادبی یا استفاده از فحش به عنوان وسیله بیان شود. اگر شاهد بی ادبی یا استفاده از زبان نامناسب والدین، خواهر و برادر یا سایر الگوهای رفتاری باشند، ممکن است بدون درک کامل پیامدهای آن، از این رفتارها تقلید کنند. پس والدین نیاز است بدانند که تربیت کودک بی ادب چگونه باید انجام گیرد و لازم است چه نکاتی را رعایت کنند تا به بهتر شدن رفتار کودکانشان بپردازند.
پس تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا بیشتر در مورد این موضوع اطلاعات بدست آورید.
فحاشی “ناسزا” کودک دلایل مختلفی دارد میتواند بسته به شرایط خاص و عوامل فردی متفاوت باشد. در اینجا چند عامل متداول وجود دارد که می تواند در استفاده کودک از ناسزاگویی نقش داشته باشد:
کودکان ممکن است از منابع مختلفی از جمله والدین، خواهر و برادر، همسالان، تلویزیون، فیلم، موسیقی یا اینترنت، فحاشی “ناسزا” را بشنوند. هنگامی که در معرض چنین زبانی قرار می گیرند، ممکن است بدون درک کامل معنی یا زمینه اجتماعی آن، آن را تقلید کنند.
کودکان ممکن است از فحش به عنوان راهی برای جلب توجه یا تقلید رفتاری که در دیگران مشاهده می کنند استفاده کنند. آنها ممکن است ببینند که استفاده از چنین زبانی باعث واکنش شدید بزرگسالان یا همسالان می شود که ممکن است این رفتار را تقویت کند.
فحاشی می تواند به عنوان راهی برای ابراز ناامیدی، خشم یا هر احساس شدید دیگری استفاده شود. ممکن است کودک شروع به نق زدن و ایرادگیری کند که شما باید نحوه مقابله با کودک بهانه گیر را نیز بدانید در واقع کودکان ممکن است مکانیسمهای مقابلهای مناسب برای ابراز احساسات خود را نداشته باشند و به عنوان ابزاری برای ابراز احساسات خود به فحاشی متوسل شوند.
کودکان اغلب به دنبال تأیید و پذیرش از سوی همسالان خود هستند. اگر متوجه شوند دوستان یا همکلاسیهای خود از فحش استفاده میکنند، ممکن است تحت فشار قرار بگیرند که همین کار را انجام دهند تا با آنها همخوانی داشته باشند یا باحال دیده شوند.
کودکان خردسال ممکن است معنی یا پیامدهای بددهنی را به طور کامل درک نکنند. آنها ممکن است کلمات خاصی را بدون درک ابتذال یا پرخاشگری به کار ببرند و به سادگی آنچه را که شنیده اند تکرار کنند.
پرداختن به ناسزاگویی به کودکان نیازمند رویکردی چند وجهی است که بر ارتباطات موثر، تعیین انتظارات روشن، ارائه جهت و ایجاد یک محیط حمایتی تمرکز دارد. در اینجا چند استراتژی وجود دارد که ممکن است مفید باشد:
با کودک در مورد استفاده و تاثیر بددهنی “بدزبانی” صحبت کنید. توضیح دهید که چرا برخی کلمات نامناسب هستند و به آنها کمک کنید تا عواقب استفاده از چنین زبانی را درک کنند. آنها را تشویق کنید که سوال بپرسند و افکار و احساسات خود را بیان کنند.
قوانین و مرزهای روشنی را برای استفاده از زبان تعیین کنید. روشن کنید که فحاشی قابل قبول نیست و دلیل آن را توضیح دهید. به طور مداوم این انتظارات را تقویت کنید و عواقب زیر پا گذاشتن آنها را به کودک یادآوری کنید.
در حین ممکن است کودک لجبازی را شروع کند و خواستار گستاخی، ناسازگاری با خواسته والدین باشد و آنها را به سمت نگرانی سوق دهد، پس لازم است که دلایل لجبازی کودکان را بدانید تا بتوانید نسبت به رفتار او آگاهی بیشتری داشته باشید.
کودکان اغلب با مشاهده و تقلید یاد می گیرند. از زبان خود آگاه باشید و از فحاشی در اطراف آنها خودداری کنید. یک مدل ارتباطی مناسب و محترمانه که احتمالاً از آن پیروی می کند.
به کودکان کمک کنید تا دامنه وسیعی از واژگان را برای بیان مؤثر احساسات خود ایجاد کنند. آنها را تشویق کنید تا زمانی که با موقعیت های دشوار یا احساسات قوی مواجه می شوند از کلمات محترمانه، محکم و سازنده استفاده کنند.
راه های سالم و سازنده ای را برای کودکان ارائه دهید تا احساسات و ناامیدی های خود را بیان کنند. آنها را تشویق کنید تا در فعالیت هایی مانند ورزش، هنر، نوشتن، یا صحبت با بزرگسالان مورد اعتماد شرکت کنند، زمانی که نیاز دارند احساسات خود را به روشی سازنده تر آزاد کنند.
از محتوای رسانه ای، از جمله برنامه های تلویزیونی، فیلم ها، موسیقی و بازی های ویدئویی، آگاه باشید که فرزند شما در معرض چه محتوایی قرار می گیرد. قرار گرفتن آنها را در معرض محتوای نامناسبی که ممکن است استفاده از ناسزا را عادی یا تمجید کند، محدود کنید.
زمانی که کودکان از به کار بردن ناسزا “فحش” یا انتخاب عبارات جایگزین خودداری می کنند، تلاش های آنها را تصدیق و تحسین کنید. تقویت مثبت می تواند آنها را به ادامه استفاده از زبان مناسب ترغیب کند.
کودکان ممکن است به چند دلیل از کلماتی استفاده کنند که معنی آنها را به طور کامل درک نمی کنند:
کودکان ناظر و مقلد خوبی هستند. آنها ممکن است کلمات یا عبارات خاصی یا فحش از افراد دیگر مانند بزرگسالان، خواهر و برادر یا همسالان بشنوند و بدون درک کامل معنی، از آنها تقلید کنند. آنها ممکن است جذب صدا یا ریتم کلمات شوند و بدون درک معنای آنها از آنها استفاده کنند.
کودکان اغلب مشتاق توجه و تایید بزرگسالان یا همسالان خود هستند. آنها ممکن است از کلمات یا عبارات ناآشنا برای برجسته کردن، برانگیختن واکنش یا جلب توجه دیگران استفاده کنند. آنها ممکن است معنی را به طور کامل درک نکنند، اما فکر می کنند استفاده از چنین زبانی توجه آنها را جلب می کند.
رشد زبان شامل آزمایش و کاوش است. بچه ها می توانند کلمات جدیدی را که با آنها برخورد می کنند امتحان کنند، از جمله کلماتی که مطمئن نیستند معنی آنها چیست. آنها در مورد زبان کنجکاو هستند و می توانند از کلمات برای آزمایش محدودیت های خود استفاده کنند و ببینند دیگران چگونه واکنش نشان می دهند.
گاهی اوقات کودکان کلماتی را در زمینه ها یا موقعیت های خاص می شنوند که ممکن است معنای آن برای آنها واضح نباشد. آنها ممکن است این کلمات را انتخاب کنند و بدون اینکه معنای واقعی آنها را بفهمند، آنها را در زمینه های مختلف به کار ببرند. آنها ممکن است کلمات را به عنوان بخشی از یک لحن، عبارت یا پاسخ خاص بدون درک معنای اساسی ببینند.
کودکان خردسال، به ویژه آنهایی که در مراحل اولیه رشد زبان هستند، ممکن است به دلیل محدودیت واژگان و مهارت های زبانی، از کلمات بدون درک کامل معنای آنها استفاده کنند. آنها ممکن است کلماتی را بدون درک تعاریف یا مفاهیم دقیق آنها بشنوند.
هنگامی که صحبت از بد صحبتی یا استفاده از زبان نامناسب توسط کودکان می شود، مهم است که به شیوه ای به نظم و انضباط برخورد کنید که باعث تقویت یادگیری، رشد و رفتار مثبت شود. برخی از اقدامات انضباطی مناسبی که باید در نظر گرفته شود به شرح زیر است:
در یک گفتگوی آرام و باز با کودک شرکت کنید تا در مورد پیامدهای حرف های او و تاثیر آن بر دیگران صحبت کنید. توضیح دهید که چرا زبان آنها قابل قبول نیست و به آنها کمک کنید اهمیت ارتباط محترمانه را درک کنند. در مورد راه های دیگر برای بیان موثر خود مشاوره ارائه دهید. هماگونه که می دانید داد زدن بر سر کودک هیچ پیامد خوبی نمی تواند داشته باشد مخصوصا اگر طرف مقابل شما کودک باشد پس نحوه تربیت کودک مودب می تواند در این خصوص آگاهی والدین را افزایش دهد.
اجازه دهید پیامدهای طبیعی در صورت وجود رخ دهد. اگر فحاشی کودک به روابط آسیب برساند، ممکن است دچار عواقب اجتماعی مانند از دست دادن دوستان یا دوری روابط شوند. به آنها کمک کنید تاثیر سخنانشان بر دیگران را بفهمند و در مورد آن تأمل کنند.
لغو یا کاهش موقت برخی از امتیازات کودک، مانند زمان تماشای صفحه، پیاده روی، یا فعالیت های خاص. اطمینان حاصل کنید که از دست دادن امتیازات متناسب با رفتار است. این نمره به کودک کمک می کند تا اهمیت استفاده از زبان مناسب را درک کند.
کودک را تشویق کنید تا با جبران آن، مسئولیت حرف هایش را بپذیرد. این ممکن است شامل عذرخواهی از فرد آسیب دیده، انجام اعمال محبت آمیز، یا شرکت در فعالیت هایی باشد که باعث همدلی و درک می شود.
هنگامی که آنها با احترام ارتباط برقرار می کنند، احساسات را به درستی بیان می کنند، یا بدون توسل به کلمات بد، تعارضات را حل می کنند، تحسین، پاداش یا لطف ارائه دهید.
نتیجه گیری
مقابله با توهین کودکان نیازمند رویکردی متعادل و عاطفی از سوی والدین است. با تعیین انتظارات روشن، الگوبرداری از ارتباطات محترمانه، به کارگیری نظم و انضباط مؤثر و تشویق ابراز عاطفی، والدین می توانند فرزندان خود را به استفاده از زبانی راهنمایی کنند که احترام، سازنده و با ملاحظه دیگران باشد. ایجاد محیطی که برای ارتباطات آزاد ارزش قائل است و از رفتار مثبت حمایت می کند، به کودکان کمک می کند تا پیچیدگی های زبان را طی کنند و از رشد و تکامل آنها حمایت می کند.
تطبیق رویکرد انضباطی با سن، خلق و خوی نیازهای فردی کودک ضروری است. تنبیه ها که بیش از حد خشن هستند یا مبتنی بر شرم و تحقیر هستند، تاثیر کمتری دارند و می توانند تاثیر منفی بر روابط والدین و فرزندان بگذارند. بر آموزش، راهنمایی و کمک به کودک در ایجاد مهارت های ارتباطی مناسب و همدلی با دیگران تمرکز کنید.
به طور کلی، کارشناسان توافق دارند که پرداختن به ناسزاگویی کودکان شامل ارتباطات باز، تعیین انتظارات روشن، الگوبرداری مثبت، آموزش جایگزینها و اجتناب از رویکردهای تنبیهی است. با اتخاذ یک رویکرد فعال و حمایتی، والدین می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت های ارتباطی محترمانه را توسعه دهند و اهمیت استفاده مناسب از زبان را درک کنند.
2 Comments
سلام، ببخشید یه سوالی دارم اینه که معنی فحش نیازه به کودک توضیح داده بشه؟
سلام، خسته نباشید این روش هایی که فرمودید برای سنین ۱۲ سال هم جواب میده یا فقط برای کودکان از این روش ها میشه استفاده کرد؟