کودکان بی قرار معمولا پرانرژی و بی قرار هستند، دشواری در تمرکز دارند و دارای علائم دیگری نیز هستند که هوش نیک مرکز تخصصی تست هوش کودک و تست استعدادیابی کودک در این مقاله به علل و راه های برخورد با کودکان بی قرار و مضطرب نکاتی را ارائه کرده است.
کودک بی قرار کودکی است که معمولا بی قرار “ناآرام” است و نمی تواند بیش از سایر کودکان روی یک کار یا فعالیت تمرکز کند. او انرژی زیادی دارد و به راحتی در جای خود نمی ماند. او می تواند به سرعت خسته شود و در کنترل خشم خود مشکل داشته باشد. خواب نامنظم و مشکلات استراحت نیز در این کودک دیده می شود.
یک کودک ناآرام ممکن است رفتارهای بی قراری از خود نشان دهد، مانند پریدن بی هدف، حرکات راه رفتن و مشکل در انجام فعالیت ها، همچنین تمرکز روی انجام تکالیف برای او مشکل است.
علت بی قراری در کودکان را می توان به عوامل متعددی از جمله عوامل فیزیکی، محیطی، شناختی و روانی نسبت داد. برای مقابله با اضطراب کودکان، والدین می توانند اقداماتی مانند تنظیم برنامه روزانه، فعالیت های بدنی، فراهم کردن محیطی آرام قبل از خواب و برقراری ارتباط با متخصصان انجام دهند.
برخی از راهکارها برای برخورد با کودک بی قرار شامل فعالیت های آرامش بخش مانند پازل و بازی های آموزشی، فعالیت های حرکتی مانند رقص و بازی با توپ و بازی های خلاقانه و فکری مانند نقاشی و خلق آثار هنری می تواند کمک کننده باشد. تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا در خصوص بی قراری کودک و راه های درمان آن اطلاعاتی را بدست آورید.
کودک بی قرار انرژی زیادی دارند و به سرعت حرکت می کنند. معمولاً با حرکات پرش و پریدن و حضور در فعالیت های جسمانی مشخص می شوند.
کودک بی قرار در تمرکز بر روی کارها و فعالیت های طولانی مدت مشکل دارد. آنها به سرعت و به راحتی حواسشان پرت می شود. این مشکل می تواند در محیط مدرسه، مطالعه، بازی و سایر فعالیت های روزانه رخ دهد. در واقع لازم است بدانید که اضطراب بر هوش کودک می تواند تاثیر مخربی را ایجاد نماید.
به طور کلی، کودک پریشان تمایل به رفتار نامنظم و بی قاعده دارد. یک حالت آشفتگی ناشی از بی نظمی ممکن است ناگهان ظاهر شود. این رفتار می تواند شامل تغییرات سریع در فعالیت ها، بی نظمی در تماس های اجتماعی و نقض قوانین و مقررات باشد.
کودکان بی قرار معمولاً در کنترل و برخورد با احساسات خود مشکل دارند. آنها ممکن است احساسات قوی مانند خشم، غم، اضطراب و بی حوصلگی را تجربه کنند و اغلب نمی توانند به خوبی با اثرات آنها کنار بیایند.
کودکی که اغلب بی قرار “ناآرام” است در خواب و استراحت مشکلاتی دارند. آنها ممکن است در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در طول شب یا استراحت کافی مشکل داشته باشند. این مشکلات می تواند در روزهای بعد بر خستگی و عدم تمرکز بیفزاید.
برخی از کودکان ممکن است به دلیل مسائل فیزیکی مانند درد یا ناراحتی در بدنشان بی قرار شوند. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است به دلیل معده درد یا سردرد بداخلاق باشد.
محیط هیجان انگیز، فراز و نشیب در خانواده، تغییر در محیط مدرسه یا تنش های اجتماعی می تواند باعث ایجاد اضطراب در کودکان شود. به عنوان مثال، تغییر محل زندگی، تغییر مدرسه، یا مواجهه با اتفاقات ناخوشایند مانند جدایی والدین یا یک اتفاق تلخ می تواند بر رفتار کودک تاثیر بگذارد.
برخی از کودکان ممکن است مشکلات شناختی مانند ناتوانی در تمرکز و توجه، کمبود حافظه کوتاه مدت یا ناتوانی در حل مشکلات داشته باشند. این مشکلات می تواند منجر به ناآرامی و ناتوانی در مدیریت کارهای روزانه شود.
مسائل روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی، استرس یا ناتوانی در مدیریت هیجانات می تواند عامل ایجاد بی قراری “اضطراب” در کودکان باشد. این مشکلات می تواند به دلیل استرس روانی، رویدادهای ناخوشایند یا مشکلات خانوادگی ایجاد شود.
یک برنامه روزانه و ساختار منظم برای کودک ایجاد کنید تا بتواند زمانی را برای فعالیت ها و استراحت هاش اختصاص دهد. این به کودک کمک می کند احساس امنیت و پیش بینی کند.
محیطی آرام و منظم در خانه برای استراحت و بازی کودکان خود ایجاد کنید. از تعداد محدود بازی استفاده کنید و آنها را با دقت انتخاب کنید.
فعالیت بدنی منظم و کافی به برنامه روزانه کودکان اضافه کنید. مانند پیاده روی، بازی در بیرون یا انجام ورزش های ساده که به تخلیه انرژی کمک می کند.
قبل از خواب به کودک فرصت استراحت بدهید. برای مثال، زمان خاصی را برای شستن لباس، پوشیدن لباس خواب و گوش دادن به داستان یا موسیقی ملایم در نظر بگیرید.
محیط خواب کودک باید آرام و مساعد برای خواب باشد. برای کاهش عوامل حواس پرتی، از نور کم، صداهای ملایم و دمای مناسب استفاده کنید.
فعالیت هایی را با کودکان خود انجام دهید که نیاز به تمرکز دارد، مانند حل پازل و بازی های ذهنی، تا توانایی تمرکز او را بهبود بخشد.
کودکان بی قرار کارهای کوتاه و قابل کنترل را ترجیح می دهند. بهتر است کارهای ساده تر و قدرت بیشتری برای انجام آنها، به او بدهید.
با معلمان فرزندتان صحبت کنید، اطلاعاتی در مورد رفتارهای مخرب فرزندتان به دست آورید و راه های همکاری با یکدیگر را بررسی کنید.
به کودک احساس امنیت و حمایت بدهید. به او نشان دهید که همیشه برای کمک به او حاضرید.
اگر اضطراب کودک شما ادامه داشت و راه حل های معمول جواب نداد، بهتر است برای دریافت مشاوره و درمان مناسب با کارشناسان مربوطه مانند روانشناس یا پزشک مشورت کنید.
در نهایت توجه داشته باشید که هر کودک ممکن است ویژگی های متفاوتی داشته باشد و برخی از این ویژگی ها ممکن است در کودکان مختلف به درجات متفاوتی ظاهر شوند. اگر نگرانی خاصی در مورد فرزند خود دارید، بهتر است برای ارزیابی جامع و توصیه های مناسب با پزشک یا روانشناس کودک مشورت کنید.
در انتخاب بازی ها بهتر است از بازی های آموزشی، تعاملی و متناسب با سن استفاده کنید در ادامه به چند نوع بازی اشاره نموده ایم.