مرکز تست هوش و استعدادیابی کودکان سعی دارد تا تاثیر اضطراب بر هوش کودکان را در این مقاله برای والدین آموزش دهد.
اختلال اضطراب در کودکان؛ اضطراب، اضطراب را می توان به عنوان احساس ناکافی بودن فرد در یک محیط تهدید کننده، ناراحتی یا ناراحتی درونی ناشی از ترس، یک حالت عاطفی ناخوشایند و واکنش به خطرات احتمالی تعریف کرد. این موضوع دقیقا درحوزه کودکان و هوش کودکان نیز همین گونه تعریف می شود.
وضعیتی که به عنوان ایجاد اختلال اضطراب در کودکان نشان داده می شود ممکن است برای اکثر افراد متفاوت باشد. که به عنوان ایجاد اختلال اضطراب در کودکان نشان داده می شود و برای اکثر افراد متفاوت باشد.
برخی از روانشناسان می گویند بین ترس و اضطراب از نظر منبع، شدت و مدت تفاوت وجود دارد. ما منبع ترس را می دانیم، اما منبع اضطراب نامشخص است. این احساسی است که او ایجاد می کند.
اما این اضطراب برای مدت طولانی ادامه دارد. اگرچه هیچ دلیلی برای اختلال اضطراب در کودکان وجود ندارد، بهتر است این را بدانید که عوامل بسیاری مانند استرس، احساس درماندگی و احساس خطر باعث ایجاد اضطراب می شود.
هنگامی که کودکان مضطرب هستند، اغلب در تشخیص و بیان احساسات خود دچار مشکل می شوند. در عوض، اظهاراتی مانند احساس بیماری یا معده درد می کنند. کودکان و نوجوانان بزرگتر ممکن است در مورد سردرد، درد قفسه سینه یا بیماری های جسمی صحبت کنند.
از نظر فیزیولوژیکی؛ ضربان قلب، ساختار شیمیایی خون، پاسخ گالوانیکی پوست، تفاوت در سرعت تنفس، تنش عضلانی در عضلات ناحیه گردن و شانه، تعریق، سردی یا گرمی مداوم کف دست، تغییر در حرکات گوارشی، مشکل در بلع، تهوع، سردرد مداوم، جنسی بی میلی، گرگرفتگی و تپش قلب مشاهده می شود.
ویژگی اصلی اختلال اضطراب، نگرانی بیش از حد و توقع هذیانی است که فرد نمی تواند از حوادثی که در زندگی روزمره با آنها مواجه می شود، جلوگیری کند.
اگر کودک ۴ یا بیشتر از علائم فوق را در عرض چند دقیقه به شدت تجربه کرد، ممکن است دچار حمله پانیک شده باشد. در این مورد، توصیه می شود به دنبال کمک حرفه ای باشید.
شما به عنوان والد اگر قصد خروج از خانه را دارید، بدون دیده شدن توسط کودکان از خانه بیرون نروید. حتما خداحافظی کنید، او را ببوسید و در آغوش بگیرید، با یک گپ کوتاه به او بگویید کجا می روید و چه خواهید کرد. و به کودک خود بگوید حتما برمی گردید.
حتی اگر گریه می کند، او را با آرامش رها کنید. سعی کنید کودک خود را متوجه نگرانی و غمگینی خود نکنید، مطمئن شوید که حالت چهره شما آرام است. به یاد داشته باشید، می توانید اضطراب خود را به فرزندتان منعکس کنید و باعث نگرانی اش شوید.
نه تنها به احساسات مثبت آن ها، بلکه به احساسات منفی آنها نیز توجه کنید. به او نشان دهید که این احساسات را درک می کنید و می پذیرید و سعی کنید به او آرامش دهید.
اگر می خواهید درباره این مطلب بیشتر بدانید می توانید در سایت هوش نیک آن را مطالعه کنید.
و همچنین اگر از خواندن این مقاله لذت بردید می توانید لینک زیر به دوستان خود ارسال کنید.