تفاوت روانشناس و روانپزشک موضوع این مطلب آموزشی است. توضیحی پیرامون تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی را آموزش خواهید دید.
جهان کنونی پیرامون افراد فشارهای گوناگون و بسیاری را در حیطه ها و زمینه های متفاوت زندگی بر آنان وارد می سازد. به گونه ای که امکان دارد هر کدام از ما دستخوش تحوولاتی در داوری ، ادراک ، رفتار ، تفکر ، ارتباطات اجتماعی و دیگر حالات شویم و جهت خلاصی از این عارضه ها و مشکلات و بعضاً جلوگیری از تبعات شدیدتر احتیاج به رجوع به مشاوران و متخصصان مرتبط در این حوزه پیدا کنیم.
اما نکته قابل توجه این است که در بیشتر حالات اغلب مردم از فرق میان روانپزشک با روانشناس آگاهی نداشته و اغلب افراد یک سرگردانی و پیچیدگی درباره این دو لغت دارند ، زیرا در دید نخست هر دو همانند می باشند اما در حقیقت با یکدیگر بسیار فرق داشته و گاهی اوقات درک این تمایز سخت است. ولی پیوسته این پرسش مورد توجه است که در صورت ایجاد این قبیل مشکلات می بایست به روانشناس رجوع کنیم و یا روانپزشک؟
این رشته یکی از زیرشاخه های پزشکی می باشد. افراد علاقمند به این رشته نخست در کنکور گروه آزمایشی علوم تجربی شرکت خواهند کرد و بعد از پذیرش در رشته پزشکی به تحصیل مشغول می شوند و بعد از پایان این مقطع که تقریباً هفت سال زمان می برد.
و پذیرش در آزمون های تخصصی روانپزشکی به تحصیل می پردازد و دانش و تکنیک های شناسایی بیماری های گوناگون ذهنی و روانی ، رابطه بین بیماری های روانپزشکی و بیماری های طبی عمومی ، تست های روانشناختی ، شیوه های گوناگون روان درمانی و به کارگیریی تکنیک ها و ابزارهای درمانی نظیر نوروفیدبک ، Rtms و … را می آموزند و بعد از گذراندن این مقطع چهار ساله می توانند در جایگاه یک روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان کار خود را آغاز کنند.
روانپزشک نیز مشابه دیگر رشته ها و تخصص های پزشکی مسئولیت شناسایی بیماری ، مشخص کردن روند و مراحل و پیش بینی وضعیت آینده بیمار را بر گردن دارد و در قدم بعد مسئولیت دارو درمانی و تجویز دارو را بر طبق شناسایی بیماری ، اثرگذاری داروها ، روند بیماری و وضعیت و شرایط بیمار نظیر خانواده ، تحصیلات ، رابطه اجتماعی ، سن و سال ، ارزیابی خطرات جانبی مصرف داروها و رفع این عوارض ، چگونگی مصرف و قطع داروها را دارد.
در مقاله تفاوت روانشناس و روانپزشک یادآور می شویم در چند واژه می توان گفت یک روانپزشک وظیفه ی شناسایی نوع بیماری و رابطه ی آن با دیگر اعضای بدن و علل طبی و فاکتورهایی بیرونی اثربخش نظیر فاکتورهای بیوشیمیایی ، خانواده ، کار و مشخص سازی نوع درمان های ضروری و هم سویی زمینه های گوناگون درمانی را عهده دار است.
یک فرد روانشناس حرفه ای نخست در کنکور آزمایشی علوم انسانی شرکت کرده و بعد از پذیرش در رشته روانشناسی آغاز به تحصیل می نماید و بعد از طی مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری مربوطه را می گذارند.
رشته ی روانشناسی بر تاثیر مسائل و مباحث نحوه رفتار ، ادراک و هیجانات آدمی و اهمیت آن ها می پردازد و در جهت تغییر و بهبودی مشکلات در این زمینه راهکارها و تعالیم لازم را ارائه می دهد.
روانشناس در ضمن مقاطع تحصیلی خود تعالیم و آموزش های گوناگونی در زمینه های متفاوت نظیر اصلاح و تغییر اختلال های رفتاری ، مسائل خانواده و زناشویی ، روانشناسی رشد کودک ، روانشناسی کاری و تحصیلی و تربیتی و راهکارها و تکنیک های گوناگون درمانی نظیر رفتاردرمانی ، درمان های تحلیلی ، بازی درمانی ، شناخت درمانی و دیگر رویکردها را می آموزند. تفاوت اساسی بین روانشناسی و روانپزشکی این است که روانشناسان اجازه ی تجویز دارو برای درمان جویان را نخواهند داشت.
در مقاله تفاوت روانشناس و روانپزشک یادآور می شویم شایان ذکر است که برخلاف عقیده شماری از کارشناسان ، امروزه به اثبات رسیده که عالی ترین نتایج درمان هنگامی به دست می آید که ترکیبی از درمان های روانشناسی و روانپزشکی باشد و یک درمان کامل برای شماری از بیماران دارای اختلالات خاص در برگیرنده ی دارو درمانی ، روان درمانی ، مدد کاری و بعضاً مراجعه به یک متخصص تغذیه می باشد.
همه زندگی چه کودک و چه بزرگسال از تجربیات مثبت یا منفی تشکیل شده است. در حالی که این تجربیات می توانند زندگی کودکان ما را به شیوه ای مثبت شکل دهند،حتی می توانند آن ها را ناراضی کنند و سلامت روانشان را بدتر کنند و بر روی آنها نیز تاثیر گذار است.
هنگام انتخاب متخصص مناسب برای کار با فرزندتان، باید عوامل زیادی را در نظر بگیرید. روانشناسان و روانپزشکان در روش ها و زمینه های کاری متفاوت هستند.
فرزند شما ممکن است در خانه، مدرسه یا هر دو مشکل داشته باشد. ممکن است رفتاری ببینید که شما را نگران کرده یا حتی می ترساند و فکر می کنید زمان کمک حرفه ای فرا رسیده است.
هنگام انتخاب متخصص مناسب برای کار با فرزندتان، باید عوامل زیادی را در نظر بگیرید.
روانشناسان افرادی هستند که روی بدن و ذهن کودکتان کار می کنند، اگرچه وقتی صحبت از درمان به میان میآید، درمانگران به ذهنشان میآیند.
اما روانشناسی در واقع حوزه وسیعی دارد که نه تنها صحبت میکند، بلکه بر روی حیوانات از رفتارهای سازمانی نیز تحقیق میکند. به طور خلاصه روانشناسان کودک افرادی هستند که از تحقیقات، دانش و نظریه های لازم در مورد روانشناسی برای حل اختلالات و مشکلات روانی استفاده می کنند.
به کودک شما این کمک را می کند تا فرصت های استفاده نشده خود را ببیند.
در این مرحله نباید فراموش کرد که استعداد ژنتیکی نیز عامل مهمی در برخی از بیماری های روانی و عصبی است. بنابراین، آیا روانشناس یا روانپزشک انتخاب مناسبی برای کودکانی است که نیاز به حمایت روانی دارند؟
آیا باید پیش روانشناس بروم یا روانپزشک؟” اگر به دنبال پاسخ سوال هستید، پاسخی که نیاز دارید در این مقاله آمده است!
روانشناس خوب فردی است که افکار، احساسات و رفتارهای کودک را که در راستای افکار و با رشته های مختلف رشد می کند را بررسی می کند و در نتیجه این معاینه روان درمانی را بدون دارو تشخیص داده و اعمال می کند. هدف یک متخصص که روانشناس کودک است،
این است که کودک را قادر سازد تا سبک تفکر منفی را که زندگی او را تحت تأثیر قرار می دهد، کشف کند، احساسات و رفتارهای خود را کنترل شده تری در این راستا زندگی کند.
پزشک متخصصی که برای پیشگیری از انعکاس بیماری های روانی و عصبی که در کودک دیده می شود و باعث ناسازگاری می شود، تشخیص و درمان می کند، روانپزشک نامیده می شود.
آنها افرادی هستند که روی اختلالات در توانایی های ذهنی، رفتاری و عاطفی کار می کنند. زمینه اصلی مورد علاقه او بیماری های مغزی است.
به عبارت دیگر در زبان روزمره از آن به عنوان بیماری روانی و تحریک پذیری یاد می شود و این بیماری ها با تغییر در عاطفه، فکر و رفتار خود را نشان می دهند. روانپزشک کودک به تشخیص و درمان این بیماری ها می پردازد.
دانش و شیوه های روانپزشکی مورد استفاده روانپزشکان کودک باید بر اساس داده های علمی باشد. روش های مختلفی در درمان بیماران با توجه به بیماری استفاده می شود.
روانپزشک می تواند دارو تجویز کند و از این طریق به کنترل بیماری روانی و عصبی مورد نظر تا حد امکان کمک کند.
بیشتر بدانید : درمان ترس و فوبیا در کودکان
وظیفه یک روانشناس کودک کمک به فرزند شما در حل مشکلات، توسعه مهارت های مقابله ای سالم و ایجاد عزت نفس است.
تمرکز ممکن است بر نحوه تفکر، رشد و واکنش کودک شما باشد. این متخصصان سعی میکنند یک رابطه اعتماد ایجاد کنند تا فرزند شما از به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات خود احساس امنیت کند.
وظیفه یک روانپزشک کودک این است که به کودک شما کمک کند تا گامی به سوی سلامت روان بردارد، اما آنها اغلب داروهایی را اضافه می کنند تا انتقال را آسان تر کنند.
آن ها به نیازهای سلامت جسمی و روانی کودک شما دسترسی دارند و ممکن است برای کمک به تعادل مغز، دارویی تجویز کنند.
روانشناسان و روانپزشکان کودک دو گروه حرفه ای متفاوتی هستند که در حوزه سلامت فعالیت می کنند، اغلب می توانند با یکدیگر اشتباه گرفته شوند زیرا در واقع بر اساس رشته های مشابه کار می کنند. در واقع، تفاوتهای مشخصی بین این دو حرفه وجود دارد:
روانپزشکان کودک پزشکان متخصصی هستند که از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل شده اند. از طرف دیگر روانشناسان کودک تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در یک دوره ۴ ساله روانشناسی تکمیل می کنند.
آنها بر روی توضیح رفتار کودک به عنوان زیست روانی اجتماعی کار می کنند و رفتارهای عادی و غیرعادی را طبقه بندی می کنند.
سپس با گذراندن مقطع کارشناسی ارشد به تخصص می پردازند. از آنجایی که روانپزشکان از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل شده اند، می توانند از دارو بهره مند شوند.
از طرف دیگر روانشناسان نمی توانند از دارو استفاده کنند زیرا از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل نشده اند. روانشناسان روان درمانی را مطابق با رشته ای که به عنوان روش درمانی اتخاذ می کنند، اعمال می نمایند.
اگرچه روش روانپزشکان عموماً معطوف به دارودرمانی است، اما برخی از روانپزشکان روان درمانی را نیز انجام می دهند.
اگر فکر می کنید کودکتان به حمایت روانی نیاز دارد، تصمیم گیری بین روانشناس و روانپزشک دشوار است. اگر فکر می کنید کودکتان مشکل روانی دارد می توانید از روانشناس کمک بگیرید و اگر فکر می کنید بیماری عصبی دارد می توانید از روانپزشک کمک بگیرید.
از این تمایز مطمئن نیستید، اشکالی ندارد. روانشناسان و روانپزشکان در بسیاری از کلینیک ها با هم کار می کنند. به عبارت دیگر، وقتی به روانشناس کودک مراجعه می کنید،
اگر روانشناس فکر می کند که کودک شما ممکن است نیاز به دارو داشته باشد، شما را به روانپزشک معرفی کند. البته برعکس آن نیز می تواند صادق باشد.
روانپزشکی که فکر می کند کودکتان مشکلی دارد که با روان درمانی قابل حل است، ممکن است او را به یک روانشناس ارجاع دهد.
در این مقاله یادگرفتیم که روانشناسان کودک و روانپزشکان کودک وظایف متفاوتی دارند، اما هدف هر دو کمک به کودکان برای دستیابی و حفظ سلامت جسمی، روانی و عاطفی سالم است.
موضوع مرتبط :