نبایست اجازه دهید عصبانیت و رفتارهای خشونت آمیز در بچهها ریشه دوانده و پابرجا گردد و به شکل خلق و خوی معمول آنان درآید.
بچهها در صورتی که بفهمند بدین طریق قادرند پیروز شوند ابداً رضایت به صلح و آشتی نمیدهند ، چرا که فکر میکنند به این شیوه عصبانیت و خشونت قادرند به اهداف و درخواستهای خود دست یابند.
ریشه تحول و دگرگونی در حرکات و اعمال بچهها را دریابید. تلاش نمایید تا آگاه گردید چه پیشامدی رخ داده که سبب پرخاش کودک شده است. بد رفتاری و پرخاش بدون علت به وجود نمیآید. تلاش نمایید تا آگاه شوید چه رخدادی پیش آمده است. مطلع شدن این که چه موضوعی سبب بدرفتاری و عصبانیت در کودک و نتیجه آن کودک عصبی شده است در حقیقت راه حل این مساله است که چطور به کودک یاری برسانید تا آرام شود و رفتار خوبتری از خود بروز دهد.
امکان دارد محرکهای اضطراب آور بچهها را احاطه کرده باشند و یا وظایف سنگین و بسیاری را که به آنان سپردهاید که قدرت ادارهی آن را ندارند و یا احتمالاً بچهها از موضوعی مانند تحول در امور زندگیشان دلخود هستند. تلاش نمایید تا در برابر فرزندتان جای نگیرید بالعکس در جوار و همراه و همدل آنان باشید.
از روش های برخورد با کودک عصبی این است که مواظب باشید بیش از اندازه به کودکتان بیاعتنایی نکنید. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان به سبب بیاعتنایی و بیتوجهی شما خشمگین نشده باشد. برای بچهها دقت و اعتنای معکوس به یک بدرفتاری و عمل ناشایست خوبتر از بیتوجهی و بیاعتنایی به آنان میباشد. این قاعده را در کودکان به وجود آورید که در برابر حرکات و اعمال خوشایند و شایستهاش به وی دقت و اعتنا دارید. آنان را از دوست داشتن و علاقه خودتان در رابطه با او اگاه کنید تا بدین وسیله بچهها اندک اندک به حس آرامش و مثبت و مطلوبی نسبت به خود دست یابند.
از شیوه پرت کردن حواس کودک بهره بگیرید. توجه فرزند خود را به چیزهای دیگری معطوف سازید. زمانی که فرزندتان عصبی و کج خلق میباشد توجه وی را به اعمال و وسایل و موقعیتهای دیگر جلب نمایید و یا مکان مورد نظری را که موجب تحریک او میگردد را تغییر دهید و آن را ترک کنید.
رفتار و مقابله جدی داشته باشید. در صورتی که فرزند شما پیوسته اعمال و حرکاتی را تکریر میکند که امکان آسیب زدن به او را دارد و شما پیش از این به او تذکر دادهاید که این حرکات را انجام ندهد ، با سخت گیری و جدیت تمام با او رفتار کنید تا متوجه شود دربارهی موضوعات وابسته به تندرستی او جدی بوده و در توصیههای خود سر سخت هستید.
از روش های برخورد با کودک عصبی این است که مبادرت به پیشرفت ذهنی بچهها نمایید. در وضعیت عصبانیت کودکان نبایست والدین خودشان هم پرخاشگر شده و یا بر سر بچهها داد بزنند و جار و جنجال به راه اندازند. این عمل احتمال دارد تاثیر آنی و گذرایی دارا باشد اما در بلند مدت عملی معکوس و بیاثر میباشد. بایست از مجادله و داد و فریاد دست بردارید و به وسیله بیان قصهها و عنوان کردن موضوعات مختلف بصورت داستان درصدد باشید تا کودک را آگاه گردانید و فکر و ذهن آنان را بسط دهید.
اقدام به آگاه نمودن و شناساندن حقوق افراد و همسالان به کودکان نمایید. بچهها بایستی به مسئولیت و اعمال خودشان در مواجهه با سایر افراد و همسالان مطلع شوند و تصور نکنند که پدر و مادر و اطرافیان مجبور هستند هر عملی که از کودک سر میزند را حمایت کنند. لیکن بایستی بچهها اداره کردن اعمال و حرکات خویش را یاد بگیرند.
آرام و خونسر باشید. نگذارید عصبانیت و بد رفتاری فرزندتان بر قدرت و توان تربیت و پرورش شما مسلط شود و شما را نیز عصبانی کند. در این شرایط نفس عمیق بکشید و همواره آرام و عادی صحبت کنید. مصمم و پابرجا به اصول تربیتی خود باقی بمانید. محدوده و تذکرات و هشدارها را تعیین نمایید. همواره به یاد داشته باشید بچهها بیش از آن که از کلام پدر و مادر بیاموزند و الگو برداری کنند از اعمال و حرکاتشان الگوبرداری خواهند کرد.
از روش های برخورد با کودک عصبی این است که اجازه اظهار بیان عواطف و هیجانات و احساست را به فرزندتان بدهید. والدین قادرند با کمک به عنوان نمودن عواطف و احساسات معکوس در بچهها ، سبب رهایی آنان از خیلی از استرسها و عصبانیتها شوند. اگر تصور میکنید این عمل کارآیی دارد قادرید به بچهها اجازه و زمان لازم را بدهید تا عواطف و هیجانات خود را برای شما بازگو کنند. البته در این زمان هرگز از توبیخ و مجازات استفاده نکنید لیکن این عمل بایستی به سبب آرام شدن و نحوه واکنش کودکان باشد نه چیز دیگر.